PROGRAM NOTLARI

• Gioacchino Rossini
  Petite Messe Solennelle
  I. Kyrie-Christie (solistler ve koro)
  II. Gloria-Laudamus (solistler ve koro)
  III. Gratias (tenor ve bas)
  IV. Domine Deus (tenor)
  V. Qui tollis (soprano ve alto)
  VI. Quonniam (bas)
  VII. Cum Sancto (solistler ve koro)
  VIII. Credo (solistler ve koro)
  IX. Crucifixus (soprano)
  X. Et resurrexit (solistler ve koro)
  XI. Sanctus (solistler ve koro)
  XII. O Salutaris (soprano)
  XIII. Agnus Dei (alto ve koro)

Komik operalarıyla ün kazanan Gioacchino Rossini “Küçük Törensel Ayin” anlamına gelen La Petite Messe Solonnelle adlı eserini önce dört solist, koro, iki piyano ve armonyum için 1863-64 yılları arasında bestelemiştir. Bu az kadro için de şunları söylemiş: “12 şarkıcı, üç cinsten: Erkekler, kadınlar ve kastratlar bu yorum için yeterli olacak; koroya sekiz kişi, solistlere dört kişi, toplamda 12 cherubin (melek) yapar...”

1855’te Paris’e yerleşen ve yaşamının sonuna kadar da Passy’deki villasında nükteleri ve kendi buluşu yemekleriyle seçkin konuklarını ağırlayan Rossini –belki de bilinen şakacı davranışlarıyla– partisyonun sonuna, 1865’te Passy’de şunları yazmış: “Sevgili Tanrım, işte bu zavallı küçük mes sona erdi. Bu küçük beste yaşlılığımın son günahı oldu. Ey Tanrım, benim bu zavallı küçük Mes’im gerçekten kutsal mı, yoksa şeytanın müziği mi? Biliyorsun ki, ben komik opera yazmak için yaratıldım! Azıcık bilgi, azıcık da kalbimin katkısıyla yaptım bu işi. O halde Tanrım, seni öveyim ve bana cennette bir yer bahşet.”

Passy’de Pillet-ville belediye binasındaki 24 Nisan 1865 günkü özel konserde, orkestra eşliği olmadan seslendirilen eseri için Rossini –yine şakayla karışık– şunları söylemiş: “Berlioz ve Sax (saksofonun mucidi) gibi beylerin çalgılarıyla zavallı koronun sesini bastırmalarını istemiyorum.” Eser dört yıl sonra da 1869’da Paris’teki İtalyan Tiyatrosu’nda –Rossini’nin ölümünden sonra– enstrümantal versiyonuyla ilk kez seslendirilmiştir.

— İRKİN AKTÜZE